W organizmie człowieka miedź występuje w niewielkiej ilości, ale za to we wszystkich tkankach - głównie w wątrobie, mózgu, sercu i nerkach. Wraz z żelazem transportuje tlen do każdej komórki, ma istotny wpływ na pracę mózgu: myślenie, zapamiętywanie i kreatywność. Chroni przed wolnymi rodnikami, które atakują między innymi komórki nerwowe mózgu doprowadzając do ich uszkodzenia, a czasem obumarcia.

Miedź znajdziemy w produktach pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Jej bogatym źródłem są zarodki pszenne, otręby, orzechy, podroby, rośliny strączkowe, ser żółty, płatki owsiane, gorzka czekolada i awokado. Niemowlęta do roku potrzebują 0,4 – 0,7 mg miedzi dziennie, dzieci do 10 lat 1 – 2 mg, dorośli i dzieci powyżej 10 lat 1,5 – 3 mg.

Zdrowy, dobrze odżywiający się człowiek raczej nie powinien mieć niedoboru miedzi. Pojawia się on u osób cierpiących z powodu częstych biegunek, odchudzających się, a także tych, które zażywają dużo suplementów cynku, kadmu, fluoru i kwasu fitynowego. O niedoborze miedzi mogą świadczyć takie objawy, jak niedokrwistość, obrzęki, problemy z koncentracją i pamięcią, nadpobudliwość, kruche, łamliwe kości, częste infekcje. W przypadku przedawkowania miedzi pojawiają się bóle mięśni i żołądka, mdłości, zaburzenia pracy wątroby, serca i układu oddechowego.